به نقل از «فرارو»

منشاء پاندمی آینده!

تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۴۲۳۵۴

فرارو- برخی از بدترین اپیدمی‌ها در دو دهه گذشته نتیجه "سرریز ویروس" یا عفونت و انتقال پایدار یک ویروس به میزبان جدید، بوده‌اند. پاندمی کووید -۱۹، شیوع سارس و مرس و آنفولانزای H۱N۱ همگی بحران‌هایی هستند که به دلیل سرریز عموما از حیوانات به انسان، ایجاد شده‌اند. با ادامه گرمایش جهانی، دانشمندان به دنبال درک نقشی هستند که آب و هوای در حال تغییر ما، در گسترش ویروس‌های جدید و پاندمی‌های آینده خواهند داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش فرارو به نقل از دویچه وله، در مقاله‌ای که در تاریخ ۱۹ اکتبر در نشریه Proceedings of the Royal Society B منتشر شد اشاره شده بود که دانشمندان دریافته‌اند رویداد‌های سرریز، در مناطق مرتفع قطب شمال رخ می‌دهد؛ جایی که یخچال‌های طبیعی با سریع‌ترین سرعت تاریخ در حال ذوب شدن هستند.

دانشمندان چه چیزی را دریافتند؟

نتیجه مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ میلادی در نشریه Nature Communications منتشر شد نشان داد، گرم شدن در نزدیکی دریاچه هازن که بزرگترین دریاچه در قطب شمال از نظر حجم است، منجر به از دست رفتن توده‌ای بزرگ از یخچال‌های مجاور شده و این باعث افزایش ۱۰ برابری انتقال آب‌های ناشی از ذوب یخبندان، رسوبات، کربن آلی و آلاینده‌ها به دریاچه هازن شده است.

برای مطالعه جدید در مورد رویداد‌های سرریز، پژوهشگران دانشگاه اتاوا در کانادا نمونه‌هایی از رسوبات شناور آزاد و خاک بستر دریاچه را از دریاچه واقع در شمال قطب شمال در جزیره اِلزمیر کانادا جمع آوری کردند. پژوهشگران دانشگاه اتاوا از نمونه‌های رسوب و خاک، DNA و RNA را استخراج کردند. آنان توالی یابی DNA و RNA را انجام دادند تا بفهمند چه نوعی از ویروس‌ها و میزبان‌ها در دریاچه وجود دارند. آنان سپس برای هر ویروس و میزبان، "درختان زندگی" را ایجاد کردند که به روشن شدن ویژگی‌های ژنتیکی خاص کمک می‌کرد. ساخت این "درختان حیات" به پژوهشگران این امکان را داد تا ویژگی‌های ژنتیکی نمونه‌های بخش‌های مختلف دریاچه را با یکدیگر مقایسه کنند تا دریابند که آیا نمونه‌ها از نظر ژنتیکی مشابه هستند (که به این معنی نیست که یک رویداد سرریز رخ داده یا ممکن است رخ دهد) یا آن که از نظر ژنتیکی متفاوت بودند (که به معنای خطر یک رویداد سرریز است).

پژوهشگران، در مکان‌هایی که بیش‌تر تحت تاثیر رواناب یخبندان بودند، تفاوت‌های قابل توجهی بین میزبان‌ها و ویروس‌های موجود در رسوبات دریاچه پیدا کردند.

نویسندگان مقاله نوشتند: «این نتایج نشان می‌دهند که افزایش حجم رواناب در رسوبات دریاچه، به طور قابل توجهی خطر سرریز را افزایش می‌دهد».

احتمال کم رخ دادن پاندمی
پژوهشگرانی که مطالعه مذکور را انجام دادند خاطر نشان ساختند که پیش بینی خطر سرریز با پیش‌بینی پاندمی ناشی از رویداد‌های سرریز متفاوت است. تا زمانی که ویروس‌ها و ناقل‌های پل (موجوداتی که ویروس‌های جدید را به انسان منتقل می‌کنند؛ م.) به طور همزمان در محیط وجود نداشته باشند، احتمال وقوع رویداد‌های پاندمیک برای مثال، در نواحی قطب شمال اندک خواهد بود.

با این وجود، نویسندگان مقاله یادآور شدند که تغییرات آب و هوایی به تغییر دامنه و پراکنش گونه‌ها در قطب شمال دامن می‌زند که در نهایت می‌تواند باعث ظهور ناقل‌های جدیدی شود و این ناقل‌های جدید می‌توانند واسطه سرریز‌های ویروسی باشند. البته هنوز هیج مدرک و شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این وضعیت در حال وقوع است.

خطر پاندمی به شدت اندک
"دیوید پیرس" میکروبیولوژیست محیطی در دانشگاه نورث آمبریا در نیوکاسل می‌گوید که این مقاله اطلاعات جالبی را درباره جوامع میکروبی در مناطق دورافتاده مانند قطب شمال می‌دهد، اما احتمال رخداد‌های سرریز که باعث بروز پاندمی می‌شوند بسیار اندک است.

او به "دویچه وله" می‌گوید: «من کاری را که آنان انجام داده‌اند دوست دارم و به عنوان یک میکروبیولوژیست این مطالعه را بسیار جالب می‌دانم. با این وجود، شرایط بیولوژیکی لازم برای آلوده شدن انسان با ویروس در یخ‌های قطب شمال بعید به نظر می‌رسد و به همین خاطر احتمال بروز پاندمی را ناچیز می‌سازد".

پیرس که اکوسیستم قطبی را مطالعه می‌کند، می‌گوید: «بدون آن که فکر کنم، آب به دست آمده از دریاچه‌های عمیق زیر یخبندان را می‌نوشم، زیرا بسیار بعید است که در آنجا، پیش‌تر چیزی با بدن انسان مواجه شده و یا احتمالا برای زندگی در بدن انسان سازگار باشد.»

پیرس خاطرنشان کرد که این امکان وجود دارد که قطعات DNA ادغام شده در ژنوم وجود داشته باشند که با ذوب شدن آب آزاد می‌شوند.

او می‌‌گوید: «زمانی که قطعات DNA خود را جدا سازند، بیماری‌زا شوند، پرش از شکاف گونه‌ها را انجام دهند و از قطب شمال سفر کنند با احتمال زیاد به پاندمی دیگری مبتلا خواهیم شد که جمعیت انسانی با تراکم بسیار بالا را درگیر خواهد کرد. جمعیتی که به شدت درگیر و مرتبط با حیواناتی است که ویروس‌های مشابه دارند. این ویروس‌های فعال در حال رشد هستند و می‌توانند پرش از روی شکاف گونه‌ها را انجام دهند».

"ادوارد هلمز" زیست شناس تکاملی و ویروس شناس در دانشگاه سیدنی با این موضوع موافق است. او به "دویچه وله" می‌گوید: «من کاملا با این ایده موافق هستم که تغییرات آب و هوایی احتمال ابتلا به پاندمی‌ها را افزایش می‌دهند، اما این بدان معناست که ذوب شدن یخچال‌های طبیعی خطر پاندمی را ایجاد می‌کند، فرضی بی معنی است. هیچ یک از ویروس‌های یافت شده در این مطالعه به احتمال زیاد انسان‌ها یا احتمالا حتی پستانداران را آلوده نمی‌سازند. اکثریت قریب به اتفاق ویروس‌ها یا گیاهی یا قارچی هستند».

او اشاره می‌کند که مطالعه صورت گرفته تنها تکه‌هایی از توالی ژن ویروس را نشان داد و هیچ شاهدی مبنی بر آن که ویروس‌ها کاملا عفونی هستند، وجود ندارد.

هولمز نیز همانند پیرس معتقد است که پاندمی در مناطق پرجمعیت به مراتب بیش‌تر از نقاط دیگر رخ می‌دهد. او افزود: «ویروس‌های همه گیر یا پاندمیک معمولا از مکان‌هایی می‌آیند که تنوع زیستی و تراکم بالایی از حیوانات در تعامل نزدیک با انسان‌ها هستند. حتی با وجود تغییرات آب و هوایی بعید به نظر می‌رسد که منطقه مرتفع قطب شمال را شامل شود. من بیش‌تر نگران مناطق استوایی و نیمه گرمسیری هستم».

منبع: فرارو

کلیدواژه: پاندمی تغییرات اقلیمی ویروس ها قطب شمال نمونه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۴۲۳۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای نابودی ویروس‌ها پنجره را باز کنید!

پژوهشگران می‌گویند سطوح بالاتر کربن دی اکسید(CO2) به این معنی است که ویروس‌ها طول عمر بیشتری خواهند داشت و افراد بیشتری را آلوده می‌کنند، بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه موثر برای کم کردن ویروس‌های معلق در هوا باشد.

به گزارش ایسنا، کربن دی اکسید یک عمل کلیدی برای بیشتر زنده ماندن ویروس‌های معلق در هوا و در نتیجه احتمال انتشار بیشتر آنهاست. بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه علمی برای جلوگیری از انتشار ویروس‌های تنفسی نسبت به آنچه که در ابتدا پیش‌بینی شده بود، باشد.

به نقل از ان‌ای، با ظهور کووید-19، جهان یاد گرفت که بودن در فضای نزدیک با فرد یا افراد دیگر چگونه می‌تواند خطر ابتلا به این ویروس را افزایش دهد.

اکنون تحقیقات جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه بریستول در بریتانیا یک پاسخی به این پرسش داده است که چگونه و چرا ویروس‌های تنفسی موجود در هوا برای مدت طولانی‌تری در فضاهای بسته باقی می‌مانند. آنها می‌گویند پای کربن دی اکسید در میان است.

آلن هادرل، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه و محقق ارشد علوم هواپخش در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول می‌گوید: ما می‌دانستیم که ویروس عامل کووید-19 موسوم به SARS-CoV-2 مانند سایر ویروس‌ها،  از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم، پخش می‌شود، اما این مطالعه نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی در درک ما از این است که دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد و مهم‌تر اینکه چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.

کربن دی اکسید(CO2) یک شاخص خوب برای سنجش تهویه در یک فضای داخلی است. تعداد افراد در یک اتاق بر غلظت CO2 تأثیر می‌گذارد و از آنجایی که هم کربن دی اکسید و هم ویروس‌های تنفسی دیگر در هوای بازدمی وجود دارند، منطقی است که از غلظت CO2 به عنوان شاخصی برای خطر انتقال ویروس استفاده شود.

در اینجا ما باید کمی عمیق‌تر به بررسی تنفس بپردازیم. PH بالای (قلیایی) بازدم ناشی از ترشحات تنفسی است که از آن منشاء می‌گیرد. به عنوان مثال، بزاق و مایع ریه حاوی سطوح بالایی از بی‌کربنات قلیایی هستند. pH قطرات خارج شده در تنفس با تبخیر بی‌کربنات به گاز CO2 تغییر می‌کند، اما تحت تأثیر عواملی مانند رطوبت نسبی، اندازه قطرات و غلظت CO2 در محیط قرار می‌گیرد.

از آنجایی که تصور می‌شود PH محرک عفونت‌پذیری ویروس‌های معلق در هوا باشد، پژوهشگران بررسی می‌کنند که آیا غلظت CO2 محیط بر پایداری ویروس‌های موجود در هوا (هوا پایداری) و خطر انتقال آنها تأثیر می‌گذارد یا خیر.

در شرایط همه‌گیری کووید-19 از مانیتورهای سنجش CO2 برای تخمین تهویه ساختمان استفاده شد. هوای معمولی خارج از منزل حاوی حدود 400 قسمت در میلیون(ppm) کربن دی اکسید است. در فضاهای داخلی معمولی و دارای تهویه مناسب، غلظت بین 400 تا 1000 ppm است. در فضاهای دارای تهویه ضعیف، غلظت CO2 می‌تواند از 2000 ppm بیشتر شود و در محیط‌های شلوغ‌تر از 5000 ppm بالاتر رود.

پژوهشگران با تغییر غلظت CO2 در هوا بین 400 ppm و 6500 ppm، ارتباط بین غلظت CO2 و مدت زمانی که ویروس‌های موجود در هوا عفونی می‌مانند را تأیید کردند.

در مقایسه با CO2 معمولی جو که حدود 500 ppm است، افزایش متوسط در CO2 از 400 ppm به 800 ppm در محدوده یک اتاق با تهویه خوب منجر به افزایش قابل توجهی در هواپایداری ویروس برای همه سویه‌های ویروس SARS-CoV-2 از جمله دلتا، بتا و اومیکرون پس از دو دقیقه شد. ضمن اینکه تفاوتی در میزان عفونت و سرایت‌پذیری بین 800 و 6500 ppm مشاهده نشد.

افزایش غلظت CO2 عمیقاً بر سرایت‌پذیری SARS-CoV-2 در طول زمان تأثیر گذاشت. در مقایسه با هوای معمولی، زمانی که غلظت کربن دی اکسید 3000 ppm بود (مشابه غلظت یک اتاق شلوغ) ویروس‌ها پس از 40 دقیقه تقریباً 10 برابر بیشتر عفونی باقی ماندند.

هادرل می‌گوید: این رابطه روشن می‌کند که چرا رویدادهای اَبَرپخش‌کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند. PH بالای قطرات بازدمی حاوی ویروس SARS-CoV-2 احتمالاً عامل اصلی عفونت است. CO2 هنگامی که با قطرات برهمکنش می‌کند مانند یک اسید عمل می‌کند. این باعث می‌شود که pH قطرات کمتر قلیایی شود و در نتیجه ویروس درون آنها با سرعت کمتری غیرفعال شود.

خوشبختانه توصیه پژوهشگران برای کاهش عفونت ویروسی یک توصیه ساده است.

هادرل می‌گوید: به همین دلیل است که باز کردن یک پنجره یک استراتژی کاهش موثر است، زیرا هم از نظر فیزیکی ویروس را از اتاق خارج می‌کند و هم باعث می‌شود قطرات هواپخش برای ویروس سمی‌تر شوند.

با توجه به تمرکز جهانی بر کاهش CO2 جو که دانشمندان اقلیم پیش‌بینی می‌کنند در دهه‌های آینده به بیش از 550 ppm افزایش یابد، پژوهشگران می‌گویند یافته‌های آنها پیامدهای گسترده‌تری دارد.

هادرل می‌گوید: بنابراین، این یافته‌ها پیامدهای گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.

وی افزود: داده‌های مطالعه ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO2 در جو می‌تواند با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

انتهای پیام